Vanmorgen stond de postbode aan de deur met de vraag of ik een poststuk wilde tekenen. Op de enveloppe zag ik de naam van Herr Maurice. Natuurlijk was mijn antwoord.
De inhoud van de enveloppe bestond allemaal uit sproeiers. Met veel pijn en moeite kon ik de nummers lezen. Ik betrapte mijzelf erop dat mijn ogen achteruit gaan. Ik word kippig. Er zit een sproeier bij waarop ik het nummer zelfs met een vergrootglas moet gokken. Zelfs Lida weet het niet met zekerheid te zeggen. Helaas biedt een macro opname met mijn camera geen uitkomst.Met de overige andere sproeiers lukt dat wel. Herr Maurice laat er geen gras over groeien. Wij ook niet want wij willen de sproeiers gelijk inbouwen en een nieuwe afspraak maken bij de vermogensbank.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten