Interview

                                          

De kamertelefoon gaat over. Wie kan dat nu zijn? Ik kreeg Yang aan de lijn, of ik zin had in een interview. Ja, hoor geen probleem.

Eerlijk gezegd was het best wel lastig. Voor het interview had ik met een collega van Yang nog Duits gesproken. Nu ging het interview in het Engels. Volgens mij moet het wel komisch zijn om de boel terug te zien. Ik ben benieuwd.

Ondertussen was Lida getuige van een Chinese bruiloft. Een vrouw wees vol trots haar zoon aan die ging trouwen. Het bruidspaar zag er geweldig uit. In de tuin van het hotel speelde zich de voltrekking af. Dit heeft zonder meer de nodige Yuangs gekost. Kosten nog moeite zijn bespaard. Als aandenken kreeg Lida een Chinees tasje mee.

Ondertussen begint het te regenen. Hier heb ik totaal geen rekening mee gehouden.

Wij hebben alleen voor noodgevallen regenkleding in Addax liggen. Wie rekent erop dat het gaat regenen.? Wij, in dit geval ik, niet dus.

Het gesprek met een andere deelnemer loopt uit. Het interview wordt gehouden in een theekamer.

Ondertussen kijken wij onze ogen uit bij zo'n mooie houten theetafel.

Dit is onbetaalbaar vakwerk.

Theedrinken is een kunst. Dit in tegenstelling tot het zetten van een lekker bakkie koffie. Dit kunnen de Chinezen absoluut niet. Koffie is voor "westerlingen". Koffie versus thee.

Een zakje "Earl Grey" cq een espresso kan je hier niet vinden.

Je kan hier je eigen "melange" met vrij dure c.q. exclusieve theesoorten samenstellen.

De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik hier geen kaas van heb gegeten.

Er gaat een nieuwe wereld voor ons open.

Het vakmanschap van de theetafel, de houten poppetjes en het geheel sprak ons wel aan.

Een ritueel op zich.