Puzzelen met vakantiedagen

Tussen de dienstverbanden door zijn wij uren aan het puzzelen. Helaas zijn wij met de kerst niet volledig vrij. Wat gaan wij in 2011 doen? Al onze vrije dagen voor 2011 hebben wij inmiddels ingepland. Veel mensen zijn rond deze tijd wel helemaal vrij.

Een ieder is momenteel ook met "goede" voornemens bezig. Dit betekent dat binnen de gezinnen zich ook de nodige taferelen/spanningen afspelen.

De "man" verliest in veel gevallen zijn "macht".

De vrouw zegt meestal: "Nu, gaan die spullen weg en dat gaat weg of..."

Met andere woorden: "Neem alles maar mee, als het hier maar leeg is."

Terwijl de bekende voorjaarsschoonmaak nog niet eens is begonnen!

Dus: "2CV-mannen nu moet je koopjes inslaan."

Niet wachten tot de dure ( zomer ) tijd maar nu toeslaan.

Zo ook is het ook bij mij. Op Internet kwam ik diverse advertenties tegen. Het leek wel of het merendeel ruimtegebrek had. Met mijn "Marokkaanse" achtergrond bood ik maar liefst 5 euro op velgen, banden, portieren etc. Om een lang verhaal kort te maken de spullen werden, onder de noemer liever kwijt dan rijk, vanuit Tilburg, op tweede Kerstdag, zelfs aan huis afgeleverd. Dit zonder de moeite te nemen om ze op te halen. Het scheelt mij weer brandstofkosten.

Op mijn beurt maak ik weer iemand gelukkig met de wetenschap dat weer een gezin bij elkaar is gebleven.

Als dit geen kerstgedachte is.. ;-)

White Christmas

Buiten dwarrelen de sneeuwvlokken naar beneden. Dit is een kerst volgens het boekje.

Hè, wat hangt er in de kerstboom. ?

De kerstman heeft volledig aan onze wensen voldaan. Een tijd heb ik, na mijn avonturen in Marokko, last gehad van een kriebelhoest Deze hoest wijtte ik aan het Marokkaanse stof. Niet iedereen deelde mijn mening ( roken ). De stofmaskers en de stofbrillen gaan tot de standaard uitrusting van Addax behoren.

Ook dit is geheel andere koek. Geen lullig "kabeltje" maar een echt kinetisch octoplait touw met twee bijbehorende harpsluitingen. Lekker elastisch en nagenoeg onbreekbaar.

De door mij gekochte sleepkabels voldeden totaal niet in de praktijk. Zelf vond ik ze "optisch"wel mooi maar dat was ook het enige.

Eentje knapte spontaan waardoor mijn achterligger in de rivier bleef steken.

De volgende keer krijg je geen "hartaanval" meer Ivo ;-)
Zo en nu ga ik mijzelf tracteren op een Petrus Gouden Tripel.

Application Form

De communicatie via internet verloopt bijzonder snel.

Vandaag ben ik de gehele dag, gelukkig had ik vrij, bezig geweest met het regelen van allerlei dingen.

Een ding hebben wij al bereikt. De organisatie wil ons serieus nemen. !

Via de heer Li hebben wij een "Application Form" gekregen. In een ding was hij bijzonder duidelijk. De stickers van 2CV Partners moesten eraf. Slik..., hoe vertel ik dit Marco ?

Na het uitwisselen van foto's kon de heer Li zich wel verenigen met de IUCN. Gelukkig erkent het land van de heer Li ook de biodiversiteit.

Dit was voor ons de reden om het formulier in te vullen. Soortgelijke formulieren zijn wij al eerder tegengekomen bij mijn zoon. Het afzien van portretrecht, het verklaren dat jouw auto wel rijdt, dat je afziet van "aansprakelijkheid" voor je eigen dood etc.

Eigenlijk is dit allemaal doodnormaal maar juristen denken daar toch anders over.

Als ik dit allemaal lees denk ik: "Mijn God wat heeft Filip allemaal met zijn Kerststallentocht op zijn hals gehaald" :-)

Inmiddels hebben wij de "kleine" lettertjes van het evenement ook binnen.

Wij hebben getekend voor de "Standard Regulation "

Zojuist heb ik vier foto's van Addax, waar hij in de middle of nowhere ( Sahara ) staat, opgestuurd.

Bij groen licht krijgen wij papieren waarmee wij naar de ambassade kunnen.

Alweer een obstakel overwonnen.

Wordt vervolgd.

Roodgloeiend

Inmiddels staat de telefoon roodgloeiend.

Gelukkig kan ik zeggen dat wij hier zelf debet aan zijn.

De onderhandelingen verlopen zeer voorspoedig. Ik speel nu met de gedachten: "Take it or leave it" . Dit hebben wij in Marokko geleerd ;-)

Gezien de voorlopige reacties zijn wij er heilig van overtuigd dat wij mogen deelnemen.

Wij hebben de lat voor ons zelf zeer hoog gelegd. Wij gaan voor de "Environmental Protection Award"

Maar wij moeten niet te vroeg juichen. Er zijn nog een aantal obstakels te gaan.

Zo is er nog een FIVA ID card die wij nog moeten bemachtigen, "enkele" toestemmingen van de ambassade en niet te vergeten groen licht van de organisatie.

In boven afgebeeld landschap, waar de blauwe pijltjes bijeenkomen, hebben wij nog nooit van ons leven gereden.

Wij zitten met ons hoofd al in Senegal, Mali, Burkina Faso, Togo, Benin en een nog "klein" landje.

Wat zijn dromen toch leuk.

Dit doet mij denken aan de website van Marnix. Hierop stond:

"Zij die 's-nachts dromen in de stoffige hoeken van hun geest worden overdag wakker en ontdekken dat het ijdelheid was, maar het zijn de dagdromers die gevaarlijk zijn, want zij kunnen met open ogen hun droom tot werkelijkheid brengen."

T.E. Lawrence, Zeven Pijlers van Wijsheid.

En als je T.E. Lawrence zegt dan zeg je Lawrence van Arabië en dan zeg je Les Gorges Du Todgha en dan zit je weer in Marokko. De cirkel is weer rond.

Bij deze staat de naam van een eventueel volgende nieuwe 2CV vast.

Daydreamer.

Niet te verwarren met Daywalker, Wesley Snipes, in Blade.

Alhoewel dit klinkt ook stoer ;-)

Reünie

In de avond stond een reünie gepland. Deze werd gehouden in De Hut te Herentals.

Ondanks de weersomstandigheden was het volle bak. Er waren geen stoelen meer over.

Gert ontvouwde zijn plan voor 2011. Het wordt een 2CV Raid door maar liefst 5 Afrikaanse landen. ( Senegal, Mali, Burkina Faso, Togo en Benin ) Eerlijk is eerlijk, het is weer een bijzondere reis. Gadver, wat wordt het moeilijk om een juiste keus te maken. Een ding weten wij inmiddels zeker als wij voor deze Raid kiezen dan wordt het de explorer versie met wat meer tijd voor jezelf om bijvoorbeeld op je gemak foto's te maken en dergelijke. Of draai ik het nu om ?

Gelukkig hadden wij in Herentals een hotelletje geboekt want wij moesten er niet aan denken om 's-nachts nog naar huis te rijden.

Tsja, als ik bovenstaande foto weer zie dan begrijp ik wel dat sommige mensen hun auto in showroomconditie willen houden maar of een Kerststallentocht over de weg ook zo leuk is weet ik niet.

Het Plattinnekes-team en de vele, vele vrijwilligers hartelijk dank en hopelijk tot volgend jaar.

Werner, jouw bestelling, de sneeuw, is keurig afgeleverd :-)

Kerststallentocht 2010

Nu is Trapper aan de beurt om zijn "Off Road" capaciteiten te laten zien. Addax krijgt verplicht rust oplegd. Om 13:00 uur hadden wij bij de kerstal in Zondereigen afgeproken. Hier was een warm onthaal door de organisator Filip. Hij was inmiddels, voor de tweede keer vandaag, door de voorraad inschrijvingen heen. Er moest weer gekopieerd worden. Ondanks dat sommige eendrijders hun inschrijvingsformulier teruggaven. Zij vonden het parcour te zwaar. Dit bevreemdde ons want Filip heeft toch duidelijk op internet laten weten dat het geen gemakkie zou worden. In afwachting van de inschrijvingsformulieren lieten wij ons de lokale drankjes goed smaken. Team Purple Rain trakteerde ons op gevulde chocoladebroodjes. Heerlijk. Het voordeel van het optrekken met Belgische teams is dat je extra informatie krijgt over de omgeving. Bovenstaande kerststal staat bij een "inrichting" waar vroeger landlopers werden "gereintegreerd". Hier werd een lokaal "koloniekje"gedronken.
Filip heeft inderdaad een prachtig parcour door het Belgische landschap uitgezet.
De uitlaat- en carterbescherming kwam goed van pas. Ondanks dat Trapper vrij hoog staat kwamen wij vaak in kontakt met de grond. Hier "omzeild"team Bollie een stukje parcour. Wij vonden het bijzonder gaaf om hier te mogen rijden. Het gelukte ons niet door de invallende duisternis de gehele route uit te rijden.
Bij het finishpunt trakteerde team Bollie ons op overheerlijke Marokkaanse pannenkoeken met honing, welke afkomstig waren van een traiteur uit Brussel. Zo blijf je het vakantiegevoel wel vasthouden.
Hierna besloten wij ons op te maken voor de bijeenkomst in de Hut te Herentals.

Let it snow, let it snow, let it snow.

Mooier kan je het niet krijgen.

De buitenwereld is een grote kerstkaart. Maar nu komt er wel erg veel sneeuw naar beneden. Het verkeer zit hier in het Westen van Nederland muurvast.

Wij kunnen moeilijk naar Werner bellen om te vertellen dat de sneeuw die hij speciaal voor de Kerstallentocht had besteld teveel van het goede is geweest.

Ach, wij hebben de tijd en met de cursus glibberen en glijden moet het goed gaan.

Met de kerstmuts op begonnen wij aan ons avontuur.

2011

Het wordt bijzonder moeilijk in 2011. Via de geëigende kanalen stromen de "uitnodigingen" binnen.

Je moet hier een keus uit maken. Veel aanbiedingen vielen in verband met het tekort aan vakantiedagen af. Een aanbieding viel ons bijzonder op. Veel zal ik hierover niet verklappen want er kunnen maar een beperkt aantal voertuigen ( 50 stuks ) aan deelnemen. Zojuist heb ik aan een "bepaalde autoriteit " gevraagd om mee te mogen doen. In afwachting van het antwoord, waar gaan toch al die blauwe streepjes toch naar toe ? , wacht ik met spanning de toestemming af.

Deze overheid had aardig wat eisen. Deze eisen, verwoord in 23 kantjes ( A-vier) , zijn allemaal acceptabel.

De vraag is nu kunnen zij ons accepteren ?

Inmiddels hebben wij deze "autoriteit" laten weten dat de stickers van Addax er niet afgaan.

Wij, in ieder geval ik, zijn reuze benieuwd naar het antwoord.

Testbaan

Tijdens het ontbijt waarschuwde een ieder om voorzichtig te zijn. Al glijdend gingen wij naar de testbaan.

Precies om 08:45 uur waren wij op het terrein van de ANWB. De ochtend begon lekker relaxed met theorie, de juiste zit- en stuurhouding en slalomrijden. Hierna werd aandacht besteed aan het herkennen van onder- en overstuur op een rotonde, noodstops en uitwijkmanoeuvres op stroef en nat wegdek.

Het corrigeren van een achterwiel slip. Het afdalen van een gladde 8% helling met uitwijkmanoeuvres en haarspeldbocht.

Vooral het corrigeren van een achterwielslip was bijzonder gaaf. Je moest met een auto over een metalen plaat rijden. Deze plaat gaf de auto automatisch een zwieper naar links of naar rechts. Dan was het de kunst om deze auto uit de slip te halen. Geweldig ! Je merkt ook gelijk het verschil met ABS/EPS. Dit zit helaas niet op Addax.

Het was een dagje met veel oefenen met verschillende auto's

Tapas

Kom maar uit de garage, de club is compleet, wij gaan naar Lelystad.

Dat is lang geleden dat een ieder kon. Bij ons allen regeert de agenda. Lida heeft gelijk de daad bij het woord gevoegd. Voor Sinterklaas krijgen wij een hotelovernachting in het Apollo Hotel Lelystad City Centre met Tapas arrangement.
Tapas zijn zeer smakelijke hapjes van vis, vlees of groenten. Het schoteltje ( DE TAPAS ) werd eigenlijk als een deksel op het glas gezet zodat vliegen en of stof geen kans kregen om in het drankje terecht te komen.

Inmiddels zijn er ontelbaar veel soorten tapas en heeft iedere tapasbar of restaurant zijn eigen specialiteit. De tapas worden geserveerd op een schotel of een ander klein bordje waar men gezamelijk van eet. Samen met brood en andere ingrediënten kunnen tapas een complete maaltijd vormen.
Tijdens het ontbijt hoorden wij dat op verschillende plaatsen in Flevoland spiegelglad op de weg was. De A 6 was in verband met ijzel afgesloten. Wij zouden nooit op tijd zijn geweest.

Een schot in de roos.

Afstandhoudertjes

Op mijn lijstje staan nog de afstandhoudertjes voor de ventilator. Deze kan je gemakkelijk uit het de metalen pijp van de "hoedenplank" van de 2CV zagen. Dit past precies.
Bij Marco heb ik de 7 mm schroeven gehaald.
Nu kan Addax hopelijk door het water. :-)
Voor het geval dat...heb ik ze ook in Trapper gemonteerd.

Sinterklaas

In Lelystad is het ANWB Test- en Trainingscentrum gevestigd.

Dit ultramoderne slipbanencomplex is in Nederland het grootste centrum voor voertuigbeheersing en verkeersveiligheid.

Lida kwam op het lumineuze idee om met Sinterklaas iets anders te doen. De kids, die nog niet lang het rijbewijs hebben en ik zelf, gezien mijn ervaringen met de Kerststallentocht in 2009, kunnen wel een cursus glibberen en glijden gebruiken.

Dit keer geen uitpakken van cadeaus maar werken, in de hoop dat het Kerstmannetje iets anders voor ons ( Addax ) in het verschiet heeft :-)

Carterbescherming Trapper

Momenteel staat Trapper op de brug en ik zit met mijn kont op een warme garagevloer. Frau Dremel heeft nog net, voordat zij in verband met een zieke collega extra in dienst is geroepen, wat kleine aanpassingen kunnen maken. Zie uitsparing trekogen.

Om alvast in de kerststemming ( Kerststallentocht 2010 ) te komen heb ik drie kerstballen aan de binnenspiegel van Trapper opgehangen.
Wel wat prematuur maar toch... ( leuke geste van BP-benzine; bij elke tankbeurt een gratis kerstbal )

Ook deze plaat van Dirk, een kwalitatief hoogstandje, past exact.
Aan de ene kant is het wel jammer dat deze bling bling plaat nagenoeg niet te zien is.
De uitsparingen zijn om gemakkelijk bij de moeren van de carter, versnellingsbak en motorsteunen te komen. Zoals ik al schreef alles past !
Onze complimenten Dirk !

Sneeuwschuiver

Bij mijn weten hebben wij nog nooit zo vroeg de sneeuwschuiver van zolder gehaald.

Op de laan speelt zich een winters tafereel af. Een ieder is druk bezig met het sneeuwvrij maken van zijn uitrit.

Vanmiddag wil ik nog even aan Trapper werken maar ik mis nog diverse bouten en schroeven.

Al slippend en glijdend ben ik naar de Praxis gereden. Het voordeel van dit weer is dat je zo aan de beurt bent want er zijn geen klanten.

Ondertussen draai ik de verwarming in de garage een paar tandjes hoger....hmm....

‘ el burro Catalan ’

Buiten is het een koude witte wereld. Vandaag is er een dik pak sneeuw gevallen. Mijn gedachten dwalen af naar Spanje. Goh, wat was het daar een lekker temperatuurtje. Even de aanschaf van de laatste sticker voor Addax uitleggen.
Veel Catalanen houden van hun "land" Catalonië en drukken dat graag uit. Er zijn tegenwoordig in de regio een hoop stickers in omloop waarin nationalisten hun separatistische denkwijze kunnen uitdrukken. Zo verruilen sommige Catalanen het logo met de "E" van Spanje op de nationale kentekenplaat voor een gele sticker met daarop de letters CAT, van Catalonië. Maar gebruikelijker is de sticker van een ezel, in Spanje ook wel "el burro Catalan"genoemd. Een automobilist die de wagen met de Catalaanse ezel versiert kan daarvoor een aantal redenen hebben. Velen zien de ezel als het symbool van Catalonië en een tegenhanger van de Spaanse Osborne stier. De ontstaansgeschiedenis van het beestje is echter niet zo onschuldig.
Het dier is in werkelijkheid een ezelsoort in Girona die met uitsterven wordt bedreigd. Om hiervoor de aandacht te trekken, ontwierpen, Jaume Sala en Alex Ferreiro uit Banyoles een sticker waarop de ezel staat afgebeeld. Eigenlijk is het origineel van de ontwerper Eloi Alegro aangepast. De manen en testikels zijn weggehaald. Zij en hun vrienden plakten deze op de achterruit van hun auto. Toen de pers erover berichtte werd het initiatief door veel Catalanen overgenomen. De ezel zelf werd zo gehyped dat men binnen korte tijd vergat dat het om een uitstervend diersoort gaat. De ezel wordt tegenwoordig zelfs afgedrukt op de Catalaanse vlag en op T-shirts. Bovendien is het symbool gebruikt in een frisdrankreclame van drankenfabrikant Refresk Cat. Een Catalaanse sticker dus, die je vooral tegenkomt in deze Noord-Spaanse regio. De soorten variëren van een geheel zwarte tot een ezel met een witte snuit. Bovenafgebeelde sticker is door ons aangeschaft op La Rambla in Barcelona en heeft nu als bedreigde diersoort een plekje op Addax gevonden. Een mooier souvenir konden wij niet vinden. Over de hometown van Jaume en Alex, Banyoles, gesproken, hier wordt de 20`eme Rencontre Mondiale des Amis de la 2CV gehouden. Zie http://2cvspain2013.com/

Een heerlijk vooruitzicht en dan heb ik, afhankelijk van de economische ontwikkelingen, meer tijd.

Return to "Black Africa" 2011

Zoals ik al eerder schreef werden er aan boord op de terugweg naar Spanje diverse plannen gesmeed.

Een idee is om volgend jaar terug te keren naar Zwart Afrika, de savannes, de tropische sfeer, de hutjes, de ambiance etc. Het masterplan is om de 2CV's via Antwerpen te verschepen naar Dakar.

Op 18 december 2010 omstreeks 20:00 uur zal Gert zijn plan uit de doeken doen.

Bij ons gaat het al kriebelen. Wij gaan onze aanwezigheid confirmeren.

Wij proberen een en ander te combineren met de Kerststallentocht.

Ventilator

Vandaag besloot ik, genietend van een zonnetje, de reserveonderdelen aan te vullen. Het is goed om een en ander kritisch te bekijken.

Ook op het ventilatoren gebied van de 2CV zijn er verschillen. Je ziet dat het "binnenwerk" van boven afgebeelde ventilator gescheurd is. Dit zie je vaak bij dit model.

De "oude" witte ventilator, afkomstig uit Argentinië, raad ik niemand aan. Deze is door mij thans vervangen voor een wat flexibeler model. Klaar voor de volgende Raid.

Hebbes

Van de week zat ik op internet te struinen. Aldaar zag ik twee Visa carburateurs met de daarbij behorende spruitstukken te koop. Hiervoor had ik belangstelling. De hamvraag was natuurlijk wat voor een carburateur ? Er stond geen merk en type vermeld. Al enige tijd was ik op zoek naar een Weber carburateur van het type 32-34 DMTC2/100, W 20-50. Deze carburateur zit op de Ultima Ratio Regum en is niet meer in de handel. Vol spanning wachtte ik op een e-mail.
Het antwoord van een zekere Frank liet niet lang op zich wachten. De carburateurs waren van het juiste merk en type. Grappig om Frank, naar later bleek de eigenaar van Duckservice, via het internet weer te ontmoeten. Bij hem had ik begin dit jaar een electronische bobine in Addax laten bouwen. Tot op heden heeft deze bobine Addax niet in de steek gelaten.
Gisteren heb ik het "goud" in Duitsland opgehaald.
Ik voelde mij de koning te rijk ! Nog steeds trouwens ;-)

The key to heaven

Het lijkt wel of al het goede uit België komt. Eerder waren wij al bijzonder gecharmeerd van de stoelhoezen van team Bollie. Gelukkig heeft Ludo nog twee stoelhoezen op de kop weten te tikken.

Gisteren hebben wij met z'n allen, onder het genot van een hapje en een drankje, de Raid Marocco nog eventjes dunnetjes overgedaan.

Wij hebben het uitstekend naar ons zin gehad en dit doen wij beslist nog eens over.

The key to heaven hebben wij nog niet opengemaakt deze bewaren wij voor een speciale aangelegenheid, Kerst of zoiets ;-)

Na heerlijk te hebben uitgeslapen ben ik vanmiddag begonnen om de stoelhoezen in Trapper te bevestigen. Waauw, wat een mooi gezicht.

Ludo, An, Jef en Sarah bedankt.

Kogel door de kerk

Na diverse GPS-toestellen in onze handen te hebben gehad, hielden wij er twee over. Dat was de Oregon met aanraakscherm en camera en bovenafgebeelde GPS. Uiteindelijk kozen wij voor de degelijkheid. De GPS moest tegen een stootje kunnen en bestand zijn tegen stof en andere vuiligheid.

Tijd om er mee te spelen hebben wij nog niet maar wat in het vat zit ...

GPS

Het is toch wel kicken als je ziet wat de mogelijkheden zijn.
Tijdens het terugbrengen van de GPS van Edwin kregen wij van de "meester" himself onderricht in de navigatietechnieken. Edwin is een computernerd. Als een razende Roeland haalde hij de gegevens uit de GPS. Bovenstaande route "toverde" hij uit het systeem.
Deze route is door ons gereden.
Als je "inzoomt", wat mogelijk op dit kaartje niet gaat lukken, kan je zien dat wij ook even in Algerije hebben gereden.
Edwin "toverde" onze route vervolgens op Google Maps. Nu bekeken wij bijvoorbeeld de Atlas Studios weer van een andere kant :-)
Edwin hartelijk dank voor het lenen van jouw GPS en de leerzame middag.

Zand - Stof

Gisterenavond keek ik naar "Grenzeloos Verliefd" dit is een realityprogramma waarbij tien vrouwen worden gevolgd. Zij laten Nederland achter zich met de intentie zich voorgoed bij hun grote liefde in het buitenland te vestigen. In dit programma is een Nederlandse vrouw verliefd geworden op een Marrokkaan, die uit de woestijn komt. In het programma zag je hen door Zagora lopen. In het huis werd een konstante strijd geleverd tegen het stof/zand. Gelijk moest ik aan onze eigen zandstormen denken. Ivo had namelijk als enige een stofbril. Het zand kwam bij mij letterlijk de oren uit. ! Ik voel het zand nog in mijn mond. Bij de volgende Raid gaat een stofbril met een mondkapje mee ! Dit staat nu op mijn lijst met stip genoteerd.

Overigens ben ik reuze benieuwd hoe het met deze liefde afloopt. Op zich is het rijden van een 2CV Raid al een ultieme relatietest. Twijfel je aan je relatie ? Schrijf je in en trek zelf de conclusie.

Op de foto zie je "wat" stof. Mag jij de tandenborstel van je partner lenen ?

Uitmesten

Er lijkt geen beginnen aan. Heel het interieur van Addax zit onder het stof en de bagger. Proefondervindelijk is gebleken dat Addax niet "waterproof" is. De drap van de rivieren, hoewel opgedroogd, zat nog onder de voorstoelen. Eerst maar de boel leeg maken. Automatisch loop ik tegen "problemen" aan. Eigenlijk hele kleine dingen die voor verbetering vatbaar zijn. Om een simpel dingetje te noemen: de "toiletrol-automaat". Wij hadden een toiletrol aan een touwtje hangen. Deze rol draaide niet mee. Bijzonder lastig. Vandaag heb ik dit verholpen met een stukje electriciteitsbuis. Nu draait de rol als een tierelier.

Dit is o zo makkelijk voor het controleren van het oliepijl, cleanen van de voorruit, snuiten van je neus etc. en niet te vergeten een heerlijke sanitaire ontspanning in de woestijn.

Om de wereldmeeting in Frankrijk alvast te promoten heb ik alvast een link op mijn blog gezet.

In de tussentijd ga ik verder met de verbeteringen. Ik heb nog een heel lijstje om ze af te handelen. Heel veel dingen houden wij erin. Bijvoorbeeld ons inpaksysteem. Geen dozen maar tassen. Heerlijke flexibele units.Aan de andere kant merk ik kritisch op dat wij nog weinig gebruik maken van de "interne" mogelijkheden. Het gebruik van de rolkooi. Je kan hier ook alles aan hangen.

Morgen gaan wij de geleende navigatieapparatuur terugbrengen naar Edwin.

Afscheid

Op de boot werd een en ander na geëvalueerd. Een team heeft het opgegeven en een ander team heeft het door technische problemen niet gered. Zowaar geen slecht resultaat. Op het dek werden nieuwe plannen gesmeed. Veel leuke plannen kwamen naar voren. Wij zijn in ieder geval bijzonder geïnteresseerd.

Terugkijkende kunnen wij vaststellen dat Addax zijn vuurdoop met succes heeft doorstaan en hiervoor hebben wij het gedaan.
Saillant detail: Ik was de oudste deelnemer. ;-)

Enne dit was beslist niet de laatste Raid die wij gereden hebben !

Tanger

Kilometers maken roept Gert. Wij moeten op tijd de boot naar Barcelona halen. De laatste dirhams werden uitgegeven aan benzine en aan andere goedkope spullen.

Wij waren op tijd in de haven. Het laatste team werd door de 4X4 van Frank getrokken. Deze geit/eend kon niet meer op tijd gerepareerd worden.

In het zicht van de haven reed Frederik mogelijk door de laaghangende zon in een open rioolput. Dit met als resultaat een kapotte benzineleiding en een stofhoes. Hierna begonnen de douaneformaliteiten. Hier zal ik mij maar niet over uitweiden. Dit heeft ruim een halve dag geduurd.!

Source de l'Om-er-Rbia

Het is gedaan met ons dagje vrij. Gert "joeg" ons via de Midden Atlas naar boven. Wij moesten kilometers maken om naar boven te trekken.

Hier staat Addax weer in een totaal ander landschap. Midden in de bossen. In deze bossen zouden zich apen bevinden. Voorheen had hier een dierentuin gezeten maar veel dieren hebben middels een gat in de omheining hun toevlucht elders gezocht. Net toen wij onze tent wilden opzetten werden wij door het keukenteam teruggefloten. De boswachter had kamperen in de natuur verboden. Toevallig (?) stonden wij op het jachtterrein van de koning. Wij moesten "opzouten".

Inmiddels was het donker geworden. Gert ging met de boswachter een nieuwe lokatie zoeken.

Deze werd een kilometer verderop gevonden. Al gauw werd een kampvuur met bijbehorende barbeque georganiseerd. Op een gegeven moment barste ik van de kou. Hoe kan dat nou in Marokko ? Gert had aan een ieder gevraagd om de foto's van Marokko ter beschikking te stellen. Deze werden op een geïmproviseerd doek gepresenteerd. Eerst stonden wij stil bij de foto's in de woestijn. ( het verstrooien van de as van Brigitte ). Hierna was het dikke pret. Gert liet zijn avonturen in de woestijn zien. Al met al werd het weer laat. Gelukkig had Lida de slaapzakken aan elkaar geritst. Ik had het niet meer van de kou.

De rollen zijn nu omgedraaid :-)

Criée Berbère

Graag wilden wij nog naar de Criée Berbère, een Berber-markt. Hier kan je tapijten kopen.

Kom laten wij daar naar binnen gaan. Het duurde niet lang of wij hadden een verkoper in ons nek hangen. Is dit niet mooi is dat niet mooi ? Wij vertelden de man wat te willen rondkijken. Dit was goed. Hij gebood ons te gaan zitten. Vervolgens knipte hij met zijn vingers. Hierop verscheen een andere man ten tonele. Uit zijn woorden begreep ik het volgende: " Laat deze klanten onze tapijten zien en snel opschieten." Het ene tapijt na het andere verscheen aan onze voeten. De man beulde zich af. Uit alle stapels tapijten werd er wel een gehaald. Binnen een half uur lagen de stapels tapijten op elkaar. Het zweet gutste van de man af. De door ons afgekeurde tapijten moest de man weer opruimen. Wij kregen nu de vraag welk tapijt wij mooi vonden. Wij wezen er een paar aan. Wij kregen een hartaanval toen wij de prijs hoorden. Toen begon het spel. Een kan thee werd aangerukt. Binnen drie kwartier onderhandelen hadden wij de prijs aardig naar beneden. Dit was nog steeds niet naar ons zin. De verkoper stak een verhaal af. Aan dit tapijt heeft een Berberfamilie maanden aan gewerkt etc. Die mensen moeten toch ook leven.

Hierop wees ik de man op een weeffout. Het leek wel of ik het in Keulen hoorde donderen. Dit was het teken van de familie die het tapijt had gemaakt. Het is voor het "boze oog". Dit om bezweringen te voorkomen. Zo hoor je kennelijk een Marokkaanse moeder nooit vertellen dat ze een mooie baby heeft want teveel schoonheid of geluk trekt het boze oog aan. In het mooiste kleed zit altijd een oneffenheidje en daarom weven de Berbers er traditioneel er eentje in.

De prijs zakte per kwartier. Na ruim anderhalf uur onderhandelen zaten wij kennelijk op de bodem van de verkoper. Een tweede kan met thee werd aangerukt. Het was take it or leave it.

Wij hadden ons ultime wapen ( het weglopen uit de winkel ) nog niet ingezet.
Wij deden ons laatste bod. Nee, dat was absoluut onmogelijk. Het is een tapijt geweven met kamelenhaar en is aan twee kanten bruikbaar etc. Je moet de Berberfamilie toch ook wat gunnen, bla, bla.

Hierop trokken wij onze stoute schoenen aan en verlieten de winkel in de hoop dat de verkoper wel achter ons aan zou komen. ( tip van Gert )

Buiten hebben Lida en ik zogenaamd discussierend gewacht en ja, hoor de verkoper kwam er aan.

Het tapijt werd door ons gekocht. Vervolgens gaf hij drie mensen de opdracht om het tapijt af te werken. In de tussentijd spraken wij met het personeel. Inderdaad een tapijt weven doe je niet een, twee, drie.

Wij zijn benieuwd hoe de warme kleuren in ons huis zullen staan.

Tegen sluitingstijd verlieten wij de zaak met een tapijt rijker.

Jardin Majorelle

De keus was niet moeilijk. Wij besloten een bezoek te brengen aan de indrukwekkende tuin ( Jardin Majorelle ), die tussen 1922 en 1962 werd aangelegd door de Franse schilder Jacques Majorelle. Tegen een achtergrond van kobaltblauwe muren creëerde hij een fabuleuze, ongewone tuin met cactussen, reuzenbamboes en palmen. Deze tuin werd later door de buurman, de Franse modeontwerper Yves Saint Laurent, gekocht.
Mooi zijn de tegenstellingen. Vooral de indringende kleuren. ( kobaltblauw en "verkeersgeel")
Helaas mocht Addax de tuin niet in. Dit zou wel een mooi plaatje opleveren ;-)
Op het terras in de tuin hebben wij een heerlijke bak Arabische koffie gedronken.
In de op het terrein aanwezige boutique hebben wij nog even naar kleding gekeken.
Dit viel buiten ons budget.
De prijzen zijn bijzonder westers, echte Yves Saint Laurent prijzen.
Zonde om met deze kleren onder de auto te liggen.

Marrakech deel II

Onder een "zonneluifel" zet Lida wat steekwoorden op de computer. Wij beleven zoveel avonturen. Het "zonneluifeltje" is door Lida gemaakt in het geval dat er reparaties in de volle zon gedaan moeten worden. Tot op heden zijn wij hiervan verstoken. Wij hebben zelfs nog geen enkele lekke band gehad. Even afkloppen.

Wij gaan nu de dagindeling doen. Wat gaan wij wel en wat gaan wij niet in Marrakech bekijken.

Marrakech

Op naar Marrakech !. Via een zeer kronkelige weg, waarbij de landschappen telkens van kleur veranderden, komen wij weer in de bewoonde wereld. Langs de weg stonden tientallen verkopers met gekleurde kristallen en fossielen. Alvorens naar de camping te rijden besloten wij de nodige boodschappen te doen bij de Metro. De Metro kan je het best vergelijken met onze Makro. Precies hetzelfde. Alhier hebben wij bier en Marokkaanse wijntjes ingeslagen. Omstreeks 17:00 uur kwamen bij de camping. Hier was een zwembad, een bubbelbad (spa) en nog meer Westerse dingen. De afspraak werd gemaakt om 's-avonds met z'n allen Marrakech in te trekken. Alvorens met de taxi te gaan kregen wij nog wat instructies van Gert. Deze instructies gingen over het afdingen bij de taxi en de prijs. 's-Nachts is de prijs van de taxi duurder.
Eenmaal op de Djemaa el Fna, een van de meest bijzondere ontmoetingsplaatsen ter wereld en het hart van de stad, vond ik de drukte nogal meevallen. Er was nogal wat plek op het plein over.
Het was wel een gezellige bedoeling. Het is kakofonie van geluiden, geuren en licht. Bij een van de vele kraampjes gingen wij zitten. Hier heb ik heerlijke sardientjes gegeten met vers geperst sinaasappelsap. Sommige onder ons zochten kandidaten om schapenhersens te eten. Dit hebben wij maar afgeslagen. Na het eten scheidde de groep zich. Het merendeel ging nog "even" stappen in de plaatselijke discotheken. Wij zijn vervolgens met de taxi teruggereden. Op de camping heeft ons groepje nog twee flessen wijn soldaat gemaakt. Met pijn in de buik van het lachen zijn wij gaan slapen. Morgen kunnen wij uitslapen en zijn wij de gehele dag vrij om te doen en te laten wat wij willen.

Ait-Benhaddou

Gert laat ons het spoor volgen van de handelskaravanen. Het is adembenemend. Wij zien mooie dieprode huizen. Deze worden gemaakt van pisé (modderklei) uit de rivierbedding.
Gaaf om al die Berber-huisjes te zien.
Wij voelen ons bevoorrecht om dit alles te mogen zien. Het is zonder meer een spectaculaire omgeving.

Dadelpalm

Ja, deze palmbomen hebben wij in Nederland niet. Dit is een dadelpalm. Op de plaatselijke markt zag ik tientallen verschillende dadels liggen. Tijd om hier een studie van te maken had ik niet. Wel weet ik dat de ene dadel anders smaakt dan de andere. Vanaf de weg of wat daarvoor moet doorgaan zag ik echte giganten. Sommige bomen kunnen wel 150 jaar fruit geven.

Deze dadels zijn ook onmisbaar in de Marokkaanse keuken.

Culinaire reis.

Hoe krijgen die Marokkanen dat toch voor elkaar. Zij toveren de lekkerste dingen in zo'n stenen bak die op houtskool gestookt wordt. Telkens worden mijn smaakpapillen verrast door de Tajine. Geen enkele Tajine smaakt het zelfde. Lida is even gaan kijken hoe een en ander in zijn werk ging. Nee, dit is thuis niet na te maken. De overheerlijke kruiden ontbreken. Daar zit natuurlijk het geheim van de chef in. Zo is dat ook met de couscous.

Om het keukenteam, Bennie en Daisy met Bart en Dyana, te ontlasten werd er ook "buiten de deur" gegeten. Zelf vonden wij het razend knap van het team om elke dag iets anders te koken.

Onze complimenten gaan dan ook uit naar het keukenteam.
Het team dat rechts naast mij zit heeft de handdoek in de ring gegooid. Zij zijn met achterlating van hun eend met het vliegtuig vertrokken richting België.

Atlas Studio's

De Atlas Studio's hebben in Ouarzazate de reputatie van het Hollywood in de woestijn. Talrijke films waaronder de Gladiator zijn hier opgenomen. Addax is op een set aan het solliciteren voor een filmrol.
Zelf had ik nog even het idee om het houten geval achter op mijn trekhaak te zetten maar het zag er te gammel uit.
Met pijn en moeite kon ik Addax uit dit pretpark krijgen.
Wij moeten opschieten om de weg weer terug te vinden. Het wordt snel donker in Marokko.
Eigenlijk mogen wij hier niet komen.

Garage

Vandaag besluit ik een bezoek te brengen aan een garagist. Wij wilden de plaatselijke bevolking een economische boost geven. Als een volleerd onderhandelaar wachtte ik op de thee.

Deze werd niet geschonken. Vervolgens vroeg ik of de motorolie gewisseld kon worden. Ja was het antwoord. Nu kwam de hamvraag: "Wat gaat dat kosten?" Er werden wat prijzen op de grond geschreven. Uiteindelijk hadden wij een deal. Uit de gebaren van de man begreep ik dat ik de olie moest leveren. Ik probeerde de man uit te leggen dat ik deze niet had. Hij had toch een mooie zwarte smeerkuil ! Waar komt die troep anders vandaan?

Gelukkig kende hij iemand in het dorp die olie verkocht. De hulp wees mij de weg. Eenmaal bij de "importeur" gekomen ging ik op mijn gemak zitten. Ook hier kreeg ik geen thee. Zijn prijs stond vast. Dat was voor mij de eerste keer in Marokko dat iets vast ligt. De importeur liet mij de prijs zien. Eigenlijk had ik wel zin in een potje onderhandelen maar de prijs lag aanzienlijk lager dan in Nederland. Tevens was de olie API gekeurd en zat in een fabrieksmatige fles. Met andere woorden: Doe maar. Terug bij de smeerkuil/garage gekomen wilde ik verder onderhandelen. Uiteindelijk kwam er een leuke prijs uit. Hij zou tevens de velgen uitslaan. Eerlijk is eerlijk, dit heeft hij keurig gedaan.

Al met al was iedereen tevreden.

Tip II van David

David van de Desert Duck had nog een tweede tip. Gebruik de bobine van een Harley Davidson. Dit is kennelijk een beproefd concept en al een tijdje op de markt. Op meetings kan je deze kopen.
Zelf ben ik ook te spreken over de electronische bobine van Der Franzose.
Tot op heden heeft deze mij niet in de steek gelaten.
Tijdens de Raid Marocco heeft de "bobijn" voor sommige deelnemers veel ellende gezorgd.
Bijvoorbeeld: Je denkt dat de carburateur geen benzine krijgt, de bougies zijn droog, je maakt alles schoon, je controleert de benzinepomp en uiteindelijk is het de "nieuwe bobijn"

Tip van David

Bij de ervaren Raid rijders zag ik iets opmerkelijks. David maakte mij hierop opmerkzaam.

Zij hadden het ventilator gaasje met behulp van wat busjes iets verder van de windtunnel gezet.

Het water kon nu gemakkelijker weg. Tevens maakten zij gebruik van een zachter soort plastic ventilator. De witte van Addax was veel te hard en ondeugdelijk. Deze komt uit Argentinië.