vrijdag 3 augustus 2012

Urban mining


Laat ik maar gelijk groot onderhoud plegen aan mijn wandelschoenen.
Vol goede moed toog ik naar mijn schoenhersteller in Loosduinen.
Enthousiast zette ik mijn "kistjes" op de toonbank.
Nonchalant pakte de man een van deze schoenen. Hij wierp een vluchtige blik op mijn schoen en deelde de eindconclusie gelijk mee.
"Weggooien meneer"
Dat was het antwoord van mijn schoenhersteller.
"Als ik de zool van uw schoen lijm, dan staat U hier over een uur weer."
"Nee, uw schoenen zijn echt versleten."
Hoe oud zijn uw schoenen ?
"Ongeveer 20 jaar oud en ze lopen als een tierelier", antwoordde ik enthousiast.
"Nee, hier begin ik niet aan." was het slotoffensief van de schoenhersteller.
Vol onbegrip verliet ik de winkel.
Nee, dit kan niet, hier leg ik mij niet bij neer.
Deze wandelschoenen heb ik speciaal gekocht voor de wereldmeeting in Zwitserland in 1991.
Deze schoenen zijn pas 21 jaar oud.
De schoenen, althans het bovenmateriaal, ziet er nog zo goed uit.
Dit druist zo tegen mijn principes in. Zoals jullie weten geef ik graag alles een tweede kans.
Ik recycle mij eigen gek.
Idealistisch heet dit: een zo klein mogelijke "footprint" op deze aarde maken.
Tegenwoordig heb ik mij aangesloten bij de Urban-Mining groep. Wat is dat nu weer, hoor ik U zeggen.
Dit is een groep die de stad als wingebied van grondstoffen beschouwd. Herwinnen van zeldzame en kostbare materialen uit afgedankte en bestaande produkten.
Op internet las ik een artikeltje over bergschoenen. Paul den Ouden, meesterschoenmaker , uit Veenendaal, werkt nauw samen met toonaangevende wandelschoenmerken zoals Meindl, Hanwag, Lowa, Mammut etc.
Om een lang verhaal kort te maken, hij heeft weer nieuw leven in mijn wandelschoenen geblazen.
Het leuke is dat hij een onbeperkte garantie op vervanging van stootranden en montage van nieuwe zolen en/of dempingslagen biedt.
Gelukkig heb ik met mijn versleten Fibram zolen zowel een bijdrage kunnen leveren aan het onderhoud van Nederlandsch Rijkswegen, als aan de werkgelegenheid en een bijdrage kunnen leveren aan de schatkist van ons land (BTW)
Berta, de koe van bauer Frans Jozef, kan ik met een gerust hart in de wei blijven staan en hoeft niet meer te dienen als hofleverancier van mijn Meindl schoenen.
Een win - win - win situatie.

Geen opmerkingen: