Eendengarage

De rit met de Wartburg, die door Werner werd bestuurd, was een belevenis op zich.

Werner bleef maar pompen met het rempedaal. Als dat maar goed gaat. Bij Eindhoven begon het behaaglijk in de auto te worden. Onderweg kreeg de combinatie Wartburg-Citroën veel bekijks.

Eenmaal in Eindhoven gekomen kreeg Trapper een mooi plekje in de Eendengarage van Gerard.
Lida was in de tussentijd door een medewerker van het Wartburgmuseum in Tilburg op de trein gezet.

Ik heb Werner hartelijk bedankt voor zijn super medewerking. Vervolgens werd ik door Gerard op de trein gezet. Dit, het treinen bedoel ik, was ook weer een avontuur op zich. Voor mij was het tientallen jaren geleden. Wat kan zo'n perron toch vreselijk koud zijn. De ene trein na de andere had vertraging. Het gevolg was "ijsvoeten". Omstreeks 21.45 uur was ik thuis.

Gelijk heb ik Werner gebeld om te vragen of hij veilig was aangekomen. Dat bleek gelukkig zo te zijn. Ik had er niet aan moeten denken dat hem iets zou overkomen.

De trein zal niet mijn favoriete vervoermiddel worden dus het wordt uithuilen en overnieuw beginnen.

Zelf vinden wij het enorm spijtig dat wij maar eventjes met Dirk en Karin hebben gesproken. Velen hebben wij niet gesproken maar nu weten jullie waarom. Enne Koen en Filip de volgende keer beter. Aan het "Plattinnekes-team" heeft het niet gelegen. Het was bijzonder goed georganiseerd. Chapeau Werner en Koen.!!

Volgend jaar beter.

Het is een ONVERGETELIJKE dag geworden

Raymond Ceulemans.

De euforie had de overhand.

In een roekeloos moment voelde ik mij net Raymond Ceulemans, de bekende Belgische carambolebiljarter, maar mijn moyenne bleef op een steken. Er stak een boom over :-)

Dit was genoeg om Trapper uit te schakelen. Mijn god wat was ik ZIEK. Daar sta je dan in de middle of nowhere.

Gelukkig had de organisatie op de achterkant van de bolletje-pijltje rit een noodnummer vermeld. Dat heb ik maar gelijk gebeld. Ik kreeg Koen aan de lijn: "Waar staat U ?"

Ik antwoordde: "Ik zou het niet weten". Gelukkig hield Koen het hoofd koel en vroeg: "Tussen welke blokjes sta je?" Voor ons was dat 11 en 12. Wij komen eraan.!

Met een breekijzer werd de bumper en het rechtervoorspatbord vrijgemaakt. Bij het openen van de motorkap zagen wij dat het chassis kompleet geplooid was. Het motorblok lag scheef.

Dit betekende het einde van de kerststallentocht :(

Wat hierna gebeurde overtrof mijn stoutste verwachtingen. Werner regelde vanuit een plaatselijk museum een echte oude Wartburg. Met de juiste mengverhouding, de toegevoegde olie was door de kou erg dik geworden, werd de ambulance afgetankt.

Een rit naar Eindhoven volgde.

Antwerpse Kempen, land van buitenpretjes

Zaterdagmorgen zijn wij vroeg opgestaan. Het was schitterend weer het zonnetje scheen volop. Dit moest een geweldig dag worden. In de auto draaide Wham, Last Christmas. Lida en ik waren geheel in de kerststemming. Het leek alsof wij in een kerstkaart waren beland. Het plaatsje Zondereigen had een hoog "Anton Pieck" gehalte. Wat is er mooier dan echte sneeuw op de kerststal met levende beesten. Bij aankomst was het een en al begroeting. Na een worstenbroodje te hebben gescoord besloten wij aan de rit te beginnen.
Wat een prachtige route had het "Plattinnekes-team" uitgezet. Lekker veel off-road rijden tussen de bomen.
SUPER

Kicken dit is andere koek dan stof happen. Onze dag kan niet meer stuk.

Kerststallentocht

Afgelopen donderdagavond kreeg ik een e-mailtje van Koen en Filip. Wat schetste onze verbazing, zij zijn inmiddels terug uit Afrika. ?? Uiteraard waren wij reuze benieuwd naar hun avonturen en of de relatie in stand was gebleven. :)

Zij maakten ons attent op de kerststallentocht. In verband met ons vrije weekeind hadden wij hier wel oren naar.

Pièces d'Origine.

Met behulp van dit eenvoudige apparaat kan je de carterdruk meten.

Men neme een plankje, een plastic slang van ongeveer 2,5 meter lang, met een diameter van 8 mm en wat kabelbinders ( Tie-wraps ). De maatvoering zie je hier beneden. Om alles goed duidelijk te maken kan je de vloeistof ( water ) een kleurtje geven ( thee, inkt etc. )
De diameter van de olievulpijp is 9 mm.

Bij de rust moet het niveau in evenwicht zijn ( 0 )

Een van de uiteinden sluit men aan op de oliepeilbuis. Let wel op dat tijdens de meting de verbinding goed dicht is. ( geen "valse" lucht ) Zie rubber.

Bij het stationair draaien moet de motor "inademen", zuigen.

Bij het accelereren ( langzaam versnellen ) moet de motor blijven zuigen.

Op geen enkele wijze mag het waterniveau, verzwakken, naar beneden komen of minder worden dan "0"

Indien je een gering niveauverschil ziet van 1 à 2 cm aarzel dan niet om de olievulpijp te vervangen.

Le pot de reniflard

Meten is weten, dat is mijn hoofdmotto.

Persoonlijk word ik niet goed van allerlei troep wat vandaag de dag op de markt is gekomen. De motor van Herr Maurice loopt nog steeds niet naar mijn zin. Hoe komt het toch, dat nog steeds op sommige momenten de acceleratie van Addax wegvalt ?. Herr Maurice stond erop dat ik een originele Citroën olievulpijp moest aanschaffen. De andere deugden niet. In mijn onschuld heb ik toen een originele aangeschaft. Ja de prijs was origineel, het dubbele van de anderen, maar tijdens het gesprek met André van PP bleek dat er veel olievulpijpen ( le pot de reniflard ) uit Afrika, China en Argentinië te komen. De echte originele vulpijpen van Citroën zijn verouderd. Dit wil zeggen dat de "rubbers" zijn verhard. Hier heb je dus niets aan.

André heeft hierop al een antwoord. Hij heeft een revisieset ontwikkeld met een soort siliconen afdichting. Vandaag ben ik begonnen met de bouw van een apparaat om de druk in de carter te meten. ( onderdruk/bovendruk )

Op internet heb ik zojuist een slang van drie meter met een diameter van 8 mm besteld.

De schaalverdeling staat inmiddels op de plank. Nu nog het slangetje monteren en klaar is Cees.

Hopelijk heb ik over een paar dagen een "origineel" Citroën testapparaat.

Binnenkort meer.

Maigret

Nu wij toch in Luik zijn voel ik de behoefte om een aubade te brengen aan George Simenon. In mijn beleving moest er nog een standbeeld van deze man in Luik zijn. Het staat mij bij dat hij al lurkend aan een pijp op een bankje zat. Ik wilde een foto maken met mij naast hem op dat bankje. Wij hebben het beeld in Luik niet gevonden. Wel heb ik bovenstaande buste gevonden. De kinderen weten inmiddels wel hoe prettig gestoord ik ben. Het nemen van deze foto heeft heel veel voeten in de aarde gehad. Het beeld staat namelijk op een rotonde.

La Batte

Overnachten in een gerenoveerd klooster heeft wel wat. Je komt er tot rust ondanks dat wij geen Pékèt, lokale jenever, hebben gedronken.
Als wij het "klooster" uitkomen dan zie je als Nederlander toch wel een aardig verschil met de Belgen. Wij kunnen ons "druk"maken om een koopzondag terwijl er in Luik gewoon op de dag des Heren een markt is. Deze markt heet La Batte. Het lijkt wel of ik over de markt van de Herman Costerstraat in Den Haag loop
maar dan groter. De Glühwein vloeit rijkelijk.

Liège

Toen wij bij Perfect Parts aangekomen waren kregen wij een lezing over hoe je een 2CV Raid moet maken.
Eigenlijk is André de godfather van de Raid. Deze man heeft ondertussen zoveel “knowhow”opgebouwd dat hij een avondvullend programma kan verzorgen.
Aan hem legde ik mijn bedoelingen uit. Eerlijk gezegd liep het totaal uit de hand. Wat voor ons, in eerste instantie totaal onbelangrijk was, was voor hem “leven en dood”.
Uren maar dan echt uren hebben wij gesproken. Onnodig te vertellen dat ik mijn “Douille de dépose de l’écrou du pignon de direction” broodnodig heb. Heel veel onderdelen heeft André op voorraad liggen waaraan je visueel kunt zien hoe een en ander fout kan gaan. Vertrouw geen onderdeel voordat je het gezien hebt.
André hartelijk dank voor deze geanimeerde wijze van lesgeven.

Eenmaal buiten het atelier van André zagen wij dat de duisternis inviel. Tijd voor een lekker happie. Door alle commotie waren wij “vergeten” te eten. In Luik zal wel een tentje open zijn.
In het centrum van Liège was een kerstmarkt georganiseerd. Naar onze mening moest hier wel wat te vinden zijn. Wat schetste onze verbazing. Er draaide een reuzenrad. Het plein was volgebouwd met kraampjes. Wij zagen maar één kraampje met kerstballen, in de overige kraampjes kon men eten en drinken. Hier hing een leuke bijzondere, bourgondische sfeer. Ons oog viel op restaurant “As Ouhès “. Hier besloten wij ons over te geven aan de Luikse keuken. Spijt hebben wij hiervan niet gehad. De chef Alain Poumay toverde voor ons de lekkerste hapjes. Combinaties, zoals witlof met appel, passeerden de revue. De beenham was spectaculair. Voor het eerst gelukte het mij niet om mijn bord leeg te eten.

Na het voortreffelijke eten besloten wij in een gerenoveerd klooster aan de Maas te overnachten. Dit was op loopafstand van het historische hart van Luik.

Tienen

Yes, ons vrije weekend is begonnen.!
Buiten is het een en al narigheid. De regen slaat al dagen tegen de ramen, het is koud en guur weer. Je zou er bijna depressief van worden.
Op de wereldmeeting in Tsjechië had ik een boekje gekregen van Citro-parts. In dit boekje stonden handzame 2CV gereedschappen.
Lida en ik besloten het regenachtige weer in Nederland te ontvluchten in de hoop dat het weer in Tienen (België) beter zou zijn.
De firma Citroparts, een nog voor mij onbekend bedrijf, is hier op de Wulmersumsesteenweg 155, gevestigd. Een kennismaking volgde. De firma is ook een Point relais van de Mehari-2CV Club Cassis. Het is een genot om door het bedrijf te lopen. Het zag er keurig verzorgd uit. Diverse koetsen waren subliem gespoten. Het geheel maakte een keurig verzorgde indruk op ons.
Tijdens de koffie werden diverse oude gereedschapsboeken doorgenomen. Het ontbreekt mij namelijk aan goed gereedschap. Ik heb de gewoonte om alles stuk te slaan. De schuld wijt ik maar aan mijzelf. De werkelijkheid is dat gewoon alles is “vastgerot” Zonder het juiste gereedschap maak je meer stuk dan je lief is maar met het juiste gereedschap, in combinatie met liters WD40, kom je erg ver. Hierna is het een kwestie van conserveren en gangbaar houden..
Mijn interesse ging uit naar een “Douille de dépose de l’écrou du pignon de direction”. Groot was mijn vreugde dat een medewerkster van de firma Citroparts vroeger in Nederland gewoond heeft. Dat praat wat makkelijker. In de werkplaats van Citroparts was een Engelse medewerker aan het werk. Hij liet mij een tal van andere, helaas niet op voorraad, gereedschappen zien. Nu zie je maar hoe “internationaal” de 2CV is. Mijn wensen zouden uitgezocht worden. Na achterlating van mijn e-mail adres besloten wij in verband met het ook in Tienen slechte weer af te reizen naar André Jacques die nabij Luik woont.