Dit optreden heeft de organisatie bakken met geld gekost.
Ludo wilde eerst wat Romeinen inhuren om het landschap een authentiek karakter te geven maar uiteindelijk koos hij voor een rigoristische geloofsgemeenschap.
Hier loopt de Belgische variant van de Amish. Uit respect voor deze agrarische gemeenschap, zette Ludo zijn voertuig stil. Wij staan tot onze enkels ( lees: banden ) in de suikerbieten maar daar later meer over.
Op gepaste afstand kon ik dit tafereel op de gevoelige plaat vastleggen.
Wauw, "ze" bestaan nog anno 2012.
Waar ik deze mensen in Wallonië heb aangetroffen vertel ik niet.
Stel je voor, al die televisieploegen uit het buitenland, die inbreuk maken op hun privacy.
Nee dat kan je deze gemeenschap niet aandoen.
Wij rijden uren en komen geen enkele auto tegen.
Zelfs geen kinderen.( Donnez moi une cadeau )
Wel zag je af en toe een wandelaar. Je zag hem/haar dan kijken van:
"Hoe bent U hier gekomen ?" waarna vriendelijk de hand omhoog ging.
Knikkend en zwaaiend groeten wij terug.
Af en toe pakken wij een stoeppie, rijden de verharde weg over en rijden zo een nieuwe akker binnen waar kennelijk een weg moet liggen.
Deus Sol Invictus werkte goed mee waardoor het dak van Trapper volledig open kon.
Wat is dit toch mooi.
Uniek is een beter woord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten