Transformatorolie

Gelukkig krijg ik van diverse kanten adviezen en steun. Je moet dit proberen, dat werkt bij mij ook etc. Aanstaande zaterdag heb ik, in overleg met Gerard en Mia van de Eendengarage in Eindhoven, bij Duckservice een afspraak gemaakt voor een electronische bobine. Volgens mij is dit dezelfde bobine als van Der Franzose. Helemaal electronisch. Later had ik een bericht ontvangen van Filip. Hij kende de problemen. Zijn advies was om gebruik te maken van de "oude, originele en zwarte" bobine en deze te hervullen met transformatorolie.

Dit is geen sinecure. Zelf dacht ik dat het een koud kunstje was om deze olie te bemachtigen.

Vol goede moed belde ik Stuut en Bruin, een zeer gerenomeerd electronicabedrijf in Den Haag.

Mijn vraag was uiteraard of zij deze olie hadden. Het antwoord was kort en duidelijk: "Vroegeâhr" op z'n "Haags". Kennelijk ben ik niet meer met de tijd megegaan.

Dan ga ik maar op internet struinen. Op een gegeven moment kom ik bij Lubribond, een bedrijf dicht bij mijn huis. Na mij te hebben voorgesteld vroeg de man wat voor een transformator ik had. Hij was importeur van het merk Fuchs. Uiteraard kon hij de olie leveren. Vol enthousiasme vertelde ik dat ik op zoek was naar deze olie voor mijn bobine. De man verslikte zich en deelde mij mede dat hij vanaf 1000 liter kon leveren. Nou zo groot is mijn "transformator" niet. Onder hartelijke dankzegging beeindigde ik het gesprek.

Wordt vervolgd.

Bobineleed deel tig !

Gekomen bij een dorpshuis in een of ander Fries plaatsje, waarvan wij het jaartal moesten noteren, zag Lida een olielekkage. Na het openen van de motorkap van Addax schrok ik mij een hoedje. De gehele motor zat onder de olie. Al eerder had Addax wat plofjes gegeven en hield wat in. Zelf dacht ik aan een vuiltje in de benzine.
De gloednieuwe bobine van Addax was gescheurd. Tijdens het vervangen verbrandde ik bijna mijn handen. Wat baal ik hiervan. Dit is nu de zoveelste bobine. Ergens moet er iets niet goed zitten maar ik weet niet wat !
Ik word er een beetje moedeloos van.
Vanaf deze kant kunnen wij toch terugblikken op een fantastisch georganiseerd Treffen.
Onze dank gaat uit naar het gehele team van het Lindetreffen.
Met name Ruud en Gerda voor de organisatie van de puzzelrit met de versnaperingen voor de inwendige mens, Marko en Anita met aanhang, Hans en Els,voor de logistiek ( camping ) en Joop1 en Joop2 voor het superschoon sanitair.
Wat ons wel opviel was dat het kamperen steeds luxer wordt. De caravans worden steeds groter.
Gelukkig staat in het logo van het Lindetreffen nog steeds een 2CV.
Houden zo !

Klimaat

Hoe kan je een land beter verkennen dan door middel van een puzzelrit. Hier staat Addax tussen de souvenirs uit het laatste deel van de laatste ijstijd cq 14.000 jaar geleden. Toen leefden hier mensen: jagers. Zij volgden hun prooidieren, meestal rendieren, naar het Noorden nadat het landijs was gaan smelten.
Vraag mij niet waarom dit ijs is gaan smelten, ongetwijfeld door een temperatuursveranderig maar er bestond toen toch geen zwaar vervuilende industrie ?
De opwarming van de aarde heeft ook zijn voordelen. Het dakje van Addax kon de gehele rit open blijven. Wij genoten van de zon en de omgeving.
Om de vragen van de puzzelrit te beantwoorden moest je wel kontakt leggen met de "locals".
De Friezen zijn wel bijzonder trots op hun land. Zij baalden als zij het antwoord niet wisten.
Ongevraagd werden diverse "hulplijnen" in stelling gebracht wat resulteerde in een naar onze mening juist antwoord.
Hoezo zijn de Friezen stug ?
Of wij in Marokko ook deelnemen aan een puzzelrit is maar de vraag.
Je komt bij aardige mensen gewoon niet weg.
Overbodig om te vertellen dat wij als laatste team binnenkwamen.

Fryslan

Wat onze zuiderburen kennen hebben wij ook. Hier gaat Addax over een denkbeeldige lijn.

Wij zitten nog steeds in Nederland maar hoe is het met de "taal". Normaliter kunnen wij ons in Nederland goed verstaanbaar maken maar bij binnenkomst in de provincie Friesland wordt het iets anders. Wij zijn op weg naar het vijfde ( lustrum) Lindetreffen.

Zelf heb ik een vooroordeel. Mogelijk komt dit dat wij de Friese taal niet spreken laat staan verstaan.

Gelukkig gaat dit ook op voor andere "landen".

Een goede oefening voor Marokko.

Lekker "droog" oefenen.

Spa

Voor onze spa waren wij op zoek naar wat toebehoren. Diverse producten zijn aanzienlijk goedkoper als bij ons in Nederland. Bij een dealer stond dit wat uit de kluiten gegroeid exemplaar. Mijn God wat voor een pompen zouden hiervoor gebruikt worden. Inmiddels had Lida op een ouderwetse landkaart gekeken. Zij zei tegen mij dat de plaats Tienen in de buurt lag.
Bij Tienen denk ik nu gelijk aan Ludo en An. Nu wij toch in de buurt waren besloten wij onverwachts langs hen te rijden. Gelukkig waren zij thuis. Wij waren benieuwd naar de vorderingen. Deze logen er niet om. Naar onze mening was Christian al een aardig stukje verder maar Ludo hield de moed erin.
Zelf vonden wij het prachtig om te zien hoe een ieder met bepaalde problemen omging. Het geheel maakte een bijzonder verzorgde indruk. Dit is niet iets van zo dat doen wij "even". In het café "Aan lager wal" werd de discussie voortgezet. Onnodig te vertellen dat de tijd weer voorbij vloog.

Nu ik dit schrijf is het zondag 20 juni, VADERDAG, met andere woorden ik mag uitslapen.

Mijn cadeaus heb ik al binnen :-)

Berscherming

Van de week kreeg ik van Dirk een seintje dat de bescherming van de edele delen van Trapper klaar was. Lida en ik besloten een en ander te combineren en naar België af te reizen. Nou ja, reizen, zo groot zijn de afstanden tegenwoordig niet meer. Eenmaal in het atelier van Dirk aangekomen zag ik de "bescherming". Eerlijk gezegd was ik een beetje beduusd. Wat een kwaliteit. Vier millimeter dik aluminium !
Na de koffie ging Trapper in de "paskamer". Eerder was Trapper al in de paskamer geweest om zijn maat op te nemen. Het chassis van de eendengarage van Gerard en Mia had een toch iets andere maat.
Met tangen werd de bescherming van de benzinetank in positie gebracht. Het resultaat was verbluffend. Het klopte tot op de millimeter. Tijd voor de definitieve bevestiging.
Zoals je kunt zien liegt het resultaat niet.
Nu kan Trapper een "trap cq rots" onder zijn zak krijgen maar ik weet zeker dat "hij" er niets van merkt. Trapper zal vrolijk omhoog springen.
De bescherming van het motorblok en de versnellingsbak heb ik meegenomen.
Onder het chassis van Gerard en Mia zit wel een beschermingsplaat maar deze is niet afdoende voor een Raid. Deze gaan wij er later onderuit schroeven om de beschermingsplaat van Dirk te bevestigen.
Onder hartelijk dankzegging namen wij afscheid met de toezegging van Dirk dat wij een keer in zijn bijzonder fraaie Hofman 2 CV mogen rijden.
Hier houden wij je aan Dirk !

Moment suprême

Gelukkig had ik mijn fototoestel bij de hand. Je zal het niet geloven maar op het moment suprême reed ik door een tunnel. ( flits ) Voor Cluppie, de eend van Lida, is dit gesneden koek.

Haar eend heeft dit al twee keer meegemaakt.

Tegenwoordig lees ik, met veel "leedvermaak", de vele terugroep acties van automobielfabrikanten. Het gas blijft hangen de computer doet het niet meer etc.

Heerlijk om in een eend te rijden onder het motto wat er niet opzit kan niet stukgaan :-)

Zoals je ziet begint Charly een "nieuw" leven.
Zelf denken wij dat de eenden ons gaan overleven.

Charly

Met elke eend hebben wij wel wat maar wat Charly betreft spant hij de kroon. Al poetsend en stofzuigend schieten mij de verhalen binnen. Mijn gedachten dwalen af naar onze eerste meeting in Rochefort. Dit was in 1988. Het veertig jarig bestaan van de 2CV werd gevierd. Onze dochter was net geboren, man wat hadden wij het naar ons zin. Hierna volgden andere landen. Charly bracht ons ook naar de wereldmeeting in Griekenland. Inmiddels was ons gezin uitgebreid met een zoon. Ik zie mij nog de route plannen. Charly moest een aanhangwagen trekken. Wij hadden alles zo uitgekiend dat wij maximaal een hellingpercentage konden berijden tot 14 %. Gelijk moest ik aan de Meteoren denken. Wat een avontuur. Zonder sputteren bracht Charly ons overal heen. Tijd om wat terug te doen. Alle technische controlepunten zijn door mij afgehandeld. Nou ja, niet alle in verband met het ontbreken van een remmenbank, uitlaatgasemissies etc.
Dankzij mijn RPU-dag heb ik stinkend mijn best gedaan om Charly door de keuring te krijgen.
Wij zijn benieuwd wat de keurmeester zegt.
Op naar de volgende 100.000 kilometer !

99999

Vanmorgen kregen wij, lees Lida, een uitslag van een examen onder ogen. De Afdeling Examinering heeft besloten dat Lida hercertificeerd is. Reden voor een "feessie" In de brievenbus lag ook een schrijven van de RDW. Zij maakten ons erop merkzaam dat de APK van Charly volgende maand ging verlopen. Reden om Charly uit de winterslaap te halen. Dit viel niet mee. De accu was "dood". Gelukkig fungeerde Trapper als donor. Een simpele wissel bracht uitkomst.

Maar wat zie ik op de teller van Charly !

Ja, ja het klokkie is weer rond. Charly is nu officieel ingereden.

Wat vliegt de tijd. Volgend jaar hebben wij 25 jaar wegenbelasting betaald. Dan hoeft het niet meer. Reden te meer om Charly de komende dagen goed na te kijken en extra te verwennen.

Alweer een klusje die zich automatisch aanmeld.

Gereedschap

Momenteel zijn diverse personen bezig om hun auto op tijd af te krijgen voor de Raid Marokko.

Gelukkig hebben wij deze tijdsdruk niet meer. Ons probleem is nu: "Wat nemen wij mee ? "

Wij kunnen moeilijk al het gereedschap meenemen. Vandaag heb ik een allereerste schifting gemaakt. Dit om dubbel gereedschap te voorkomen. Dit blijkt een zeer moeilijke klus te zijn. Wederom speelt gewicht een belangrijke rol. Wij zijn begonnen met reservelampjes, zekeringen en dergelijke. Al gauw zitten wij aan tig kilo :-(

Teveel dus, maar wat laten wij thuis ? Ik heb het idee dat alles wel van pas kan komen. Diverse dingen zoals een extra bobine zijn een must. Zo ook met bepaald gereedschap.

Eind mei hebben wij alvast een aanbetaling gedaan voor de Raid Marokko.

Mocht de Raid Marokko van Gert niet doorgaan dan zijn wij voornemens om toch naar Marokko af te reizen om zodoende onze eigen Raid te rijden.

Wij hopen dan, voor het geval dat, voldoende gereedschap in het Atlasgebergte aan te treffen.

Zo niet dan wordt het improviseren.

Inrichten

Eigenlijk wilden wij naar het Schermertreffen maar de werkzaamheden thuis lieten dit niet toe.

De klimop groeide al tegen het huis. Hoogste tijd om hier verandering in te brengen. Het nadeel van het niet weggaan zijn de klusjes. Hier is altijd wat te doen. De plantjes voor moederdag bijvoorbeeld zitten nog in de doos. Ik schaam mij diep. Toch probeer ik een en ander te combineren. Niet dat ik zo goed ben in multi tasken maar toch. Met mijn hoofd zit ik al in Marokko. Heerlijk om met Addax bezig te zijn. Het inrichten is al een kunst op zich. Bepaalde dingen zoals een verbanddoos moeten zo voor het grijpen liggen. Bijzonder handig vind ik de de zakjes in de stoelhoezen. Hier kan je veel in kwijt.

Positief zoals wij zijn gaan wij uit van een lekker temperatuurtje. Vandaar dat wij zijn overgegaan tot de aanschaf van twee ventilatoren. Dit om het hoofd koel te houden.

Deze tip hebben wij van Raid Cambodja overgenomen.

Het zal vechten worden wie op het kookeiland wordt aangesloten.