Plaatsen brandblusser

Eerlijk gezegd hoop ik de brandblusser nooit nodig te hebben. Deze is nu binnen handbereik aan de rolkooi bevestigd. Nu ik de foto goed bekijk zie ik de letters STP staan. Dit doet mij denken aan het bedrijf van Herr Maurice uit Duitsland. ( Special Tuning Parts ) Binnenkort ga ik Herr Maurice maar eens benaderen.

Hoe zat dat ook alweer ?

Het monteren van de CB was een fluitje van een cent. Marco had al bij de installatie van het kookeiland rekening gehouden met de aansluiting van de zend/ontvangstapparatuur.

Nu heb ik een demontabele antenne. Dit in tegenstelling tot de oude antenne. Die kon alleen met een speciaal sleuteltje worden verwijderd. Vroeger werden deze antennes bij de vleet gestolen.

Wat mij nu opviel was dat het ijzig stil was op de bak. Had ik wel ontvangst? Hoe zat dat ook alweer ? Met een SWR ( Standing Wave Ration ) meter kan je de staande golf van de antenne meten. Als de wijzer van de meter tot de 2 uitslaat dan is je staande golf 1:2 ( 1 op 2 )

Als de wijzer tot het rode gedeelte uitslaat moet je de antenne uitdippen ( trimmen )

Eerlijk gezegd weet ik het niet meer of hij 1:1 moet staan of 1:2

Communicatie

Ik besloot mijn oude apparatuur weer van stal te halen. Het oude bekende "bakkie" ofwel

CB ( Citizens Band ) ; letterlijk vertaald betekent deze uitdrukking “Burgerband”; de “band dus van collectieve radio-elektrische frequentie bestemt voor de radioverbindingen van de burgers”.
Deze band strekt zich uit van 26,965 MHz tot 27,405 MHz. In de gewone omgangstaal spreekt men van de 27MHz-band of C.B. , ook wel 11 meterband genoemd.

Tijdens Internationale 2CV meetings hebben wij er veel voordeel uitgehaald. Vooral als wij de weg kwijt waren. Tijdens de rit kon men gezellig kletsen en elkaar attenteren op bijzondere flora en fauna.

Ik besloot omdat dit bij sommige raids een verplicht item is, weer een nieuw leven in mijn zend/ontvangapparatuur te blazen. Dit viel om de drommel niet mee. De oude antenne, die 1,50 meter lang was heeft het in een parkeergarage begeven.

De hoogte van de antenne was te lang. Derhalve besloot ik op zoek te gaan naar een kleinere antenne. Bij elke elektronicazaak in Den Haag kreeg ik te horen dat alle zend/ontvangapparatuur uit hun assortiment was verdwenen. Er was geen vraag meer naar. De GSM heeft het "werk"overgenomen.

Bij Radio Ster in de Herderinnestraat gelukte het mij om nog een kleine antenne te bemachtigen. Deze kwam van zolder. Veel keus had ik niet. Ik kon kiezen uit een antenne met een magneetvoet of boven afgebeelde antenne. Het is het laatste geworden.

Gezien de lengte zal de ontvangst wel een stuk minder zijn.

Morgen ga ik de apparatuur inbouwen.

Inrichten Addax

Tijdens het schoonmaken van de woning van mijn broer kwam ik bovenstaande heiligen tegen. Het zijn twee zilveren plaatjes uit 1830, zij komen net als Addax, uit Frankrijk.

Deze plaatjes zaten keurig in een etui met een briefje op naam van mijn opa.

Daar mijn opa een zeer gezegende leeftijd had bereikt besloot ik omdat het toch buiten regent de heiligen in ere te herstellen. Ik besloot deze heiligen aan de rolkooi van Addax vast te maken.

Dit ritueel doet mij gelijk denken aan mijn vader. Elke "nieuwe" auto moest door de pastoor worden ingewijd. Na het gebeuren ging de kast open en kon men kiezen uit honderden Sint Christoffels ( patroonheilige van alle mensen onderweg ). De Sint Christoffel die mijn vader uitkoos bleef altijd in de auto achter.

Zelf ben ik benieuwd of dit ritueel nog bestaat. Wie weet dat ik Addax nog eens een keer door een "wasstraatje" haal.

Hoge luchtvochtigheid

De verf wil maar niet drogen. Om vergissingen met banden en velgen te voorkomen heb ik de laatste reserveband van Addax verkeersgeel geverfd. Ik moet Johan nu gelijk geven. De verf dekt en droogt voor geen meter. Het laatste zal wel komen door de hoge luchtvochtigheid. Het regent inmiddels weer.
De laadvloer van Addax staat er nu strak bij. Dit voor zolang het duurt. Hopelijk krijgt hij straks mooie "gebruikssporen" van het vele in- en uitladen.

Afhandeling

De afhandeling van de nalatenschap van mijn broer heeft langer geduurd dan ik gedacht had.
Vele gebeurtenissen verliepen anders. Inmiddels kan ik hierover een boek schrijven.
Lida zegt vaak tegen mij: "Dingen lopen zoals zij lopen."
Zelf had ik er niet aan moeten denken om tijdens de Touareg Trail in de zandbak van Mauretanië het bericht te krijgen dat mijn broer was overleden.
Al met al heeft het hele gebeuren een aardige stempel op ons leven gedrukt. Wij hebben ook kritisch naar ons zelf gekeken. De kinderen kunnen nu, bij wijze van spreken, met een druk op de knop de crematie van ons regelen.